Op 11 november 2017 verscheen het tweede ‘Waerbeke Kleinood’: een essay over stilte waarin de Vlaamse filosoof Ulrich Libbrecht zijn reflecties en ervaringen met ons deelt. De aanleiding hiervoor was een ontmoeting met enkele medewerkers van Waerbeke; de realisatie ervan is uiteindelijk een geestelijk testament geworden. Het werd zijn laatste tekst, afgerond 6 weken voor zijn overlijden op 15 mei 2017.
Ulrich Libbrecht werd 89. Hij was hoogleraar sinologie en comparatieve filosofie en wist veel mensen te inspireren met een levensfilosofie waarin waardevolle inzichten uit Oost en West geïntegreerd werden. Ook stilte had hierin een belangrijke plaats. Vooral de taoïstische stilte-ervaring in de natuur en de diepte-ervaring uit de boeddhistische meditatiepraktijk toonden hem iets dat in onze eigen cultuur weinig aandacht kreeg, maar toch universeel was. Kenmerkend voor Libbrecht is dat hij deze ‘exotische’ praktijken en inzichten altijd bleef bekijken vanuit een nuchtere en kritische houding. Hij wou het rationeel kunnen duiden en begrijpen, maar bleef tegelijkertijd trouw aan het grote belang van de innerlijke ervaring. In zijn tekst over stilte voel je de condensatie van een diepzinnig leven. Het is een persoonlijke neerslag van zijn denken met de dood in het vooruitzicht. Het zette mij aan om in zijn werk op zoek te gaan naar de ideeën die hieraan voorafgegaan zijn, in het bijzonder die over stilte.